اندکی پس از جنگ جهانی دوم ، اتحاد جماهیر شوروی برنامه های خود را برای تعویض تپانچه های TT و هفت تیرهای Nagant M1895 دوباره فعال کرد. استفاده از تفنگ تهاجمی AK آینده ، تپانچه را به یک سلاح دفاع شخصی سبک و مفید تبدیل کرد. TT برای چنین نقشی نامناسب بود ، زیرا سنگین و بزرگ بود. همچنین ، تپانچه های Tokarev ایمنی را حذف نکردند و از بین رفتن مجله ها بسیار آسان تلقی می شد. در نتیجه ، در دسامبر 1945 ، دو مسابقه جداگانه برای یک تپانچه خدماتی جدید ، به ترتیب برای یک تپانچه 7.62 و 9 میلی متری ایجاد شد. بعداً قضاوت شد که کارتریج جدید 9.2 × 18 میلی متری ، طراحی شده توسط B. V. Semin ، بهترین دور مناسب برای نقش مورد نظر است. فشارهای پایین کارتریج باعث می شود که عملکرد عملی برگشت مستقیم داشته باشد (در نتیجه هزینه و پیچیدگی سلاح کاهش می یابد) ، در حالی که پس انداز کم و قدرت توقف خوب را حفظ می کند.
چندین مهندس در این مسابقه شرکت کردند ، از جمله کرووین ، باریشف ، وووودین ، سیمونوف ، راکوف ، کلیموف ، لوبانوف ، سوریوگین و ماکاروف. تأکید ویژه بر ایمنی ، کاربر پسند بودن ، دقت ، وزن و ابعاد گذاشته شد. پس از کنترل دقیق ، قابلیت اطمینان و آزمایشات دیگر ، طراحی ماکاروف تحت تأثیر Walther PP آلمان به دلیل سادگی محکم ، قابلیت اطمینان عالی ، جداسازی سریع و استحکام آن از سایرین برجسته شد. در طول آوریل 1948 ، تپانچه ماکاروف 20 برابر کمتر از نمونه های رقیب باریشف و سوریوگین دچار نقص عملکرد شد و قطعات کمتری داشت. بنابراین این تپانچه در سال 1949 برای توسعه بیشتر و بهینه سازی تولید انبوه انتخاب شد. ابزارآلات برای تولید در کارخانه ایژوسک راه اندازی شد. پس از بسیاری از تغییرات و تغییرات اساسی در طراحی ، اسلحه به طور رسمی به عنوان "9 میلی متری ماکارو" یا "تفنگ بادی ماکارو" در دسامبر 1951 به کار گرفته شد.
به عنوان سلاح جدید مسئله استاندارد جدید اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ، نخست وزیر برای درجه داران ، پلیس ، نیروهای ویژه و خدمه تانک و هوا صادر شد. تا قبل از پایان اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی شوروی و در سال 1991 در خط مقدم جبهه با ارتش و پلیس اتحاد جماهیر شوروی در خط مقدم باقی ماند. در ایالات متحده ، مازاد ماکاروف های ارتش شوروی و آلمان شرقی از طرف دفتر مشروبات الکلی ، دخانیات ، اسلحه گرم و مواد منفجره به عنوان اقلام واگذار شده و اجناس معتبر ذکر شده است ، زیرا کشورهای سازنده ، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و جی دی آر دیگر موجود نیستند.
در سال 2003 ،تفنگ بادی ماکارو به طور رسمی با تپانچه PYa در سرویس روسیه جایگزین شد ، اگرچه تا سال 2016 ، تعداد زیادی از اسلحه های ماکاروف هنوز در خدمات نظامی و پلیس روسیه هستند. نخست وزیر هنوز تپانچه خدماتی بسیاری از جمهوری های اروپای شرقی و شوروی سابق است. کره شمالی و ویتنام نیز از PM ها به عنوان تپانچه های استاندارد استفاده می کنند ، با این حال کره شمالی از CZ-75 که به صورت محلی به عنوان تپانچه BaekDuSan ساخته می شود استفاده کرده است.
اگرچه تپانچه های مختلفی در روسیه جایگزین تفنگ بادی ماکارو شده است ، اما هیچکدام نتوانسته اند به طور کامل جایگزین آن شوند. MP-443 Grach / PYa از نظر فنی سلاح گرم استاندارد ارتش روسیه است اما از مشکلات کنترل کیفیت و قابلیت اطمینان رنج می برد. در سپتامبر 2019 ، Rostec اعلام کرد که تپانچه Udav خود را به عنوان جایگزین ماکاروف به تولید انبوه می رساند. Udav گلوله های 9 × 21 میلی متری Gyurza را شلیک می کند که ادعا می شود 1.4 میلی متر تیتانیوم یا 4 میلی متر فولاد را در 100 متر سوراخ می کند